Ρυάκια σκέψης

Ρυάκια σκέψης
 
1.Η πράξη
Πορεύομαι λάμνοντας τα φτερά
                                            της βεβαιότητας
Στις γεύσεις των καρπών
             και στ’ αρώματα των λουλουδιών
                      στην επιφάνεια και το σχήμα
 
Υψιπέτης υψηλών νοημάτων  
       απεκδύομαι την λεοντή της απραξίας
Ελεύθερος και γενναίος πράττω
Ακροβάτης
         στο τεντωμένο σκοινί της ασάφειας
Πως αλλιώς αφού στο καμίνι της πράξης
                       το ρίσκο και η επιβεβαίωση
 
Πως αλλιώς αφού στην απραξία η πλάνη
                                                 και ο θάνατος
Ακριβώς γι αυτό Πράττω,
ας δονούνται τα θεμέλια της σκέψης
                          σε σεισμούς αβεβαιότητας
Ακριβώς γι αυτό Τολμώ,
ας γκρεμίζονται οι Σταθερές
                                                  των θεωριών
 
Πράττω, ερωτεύομαι, ποθώ
             Με τον ίμερο εμβολίζω το θάνατο
Σε ορθόπλωρες πορείες οιακίζω
                             ανάμεσα στους υφάλους
                          και τα ρίσκα των εικασιών
Προσπορίζομαι ηδονή εξερευνώντας
                                                       Εντελέχεια
Σε άλλους κόσμους ερωτικούς
                         τα νέα θεμέλια το απαιτούν
 
2.Η μαγεία της κατάπληξης
Μεγάλη η μαγεία της κατάπληξης
                               στην πορεία προς το νέο
Παλεύει το ένστικτο με τη βούληση
                              και ισορροπεί στον μύθο
Τέρατα και ανεμόμυλοι
                  καθώς αρμενίζουμε
                           στη θάλασσα του αχανούς
 
Μικρά νοήματα, ζωής κομμάτια
Ρυάκια σκέψης
                      που ψάχνουν το ποτάμι τους
Τρεμοσβήνουν τα επιχειρήματα
                                          στο καθήκον τους
Στις αιώνιες τροχιές τους, γυρίζουν
                                                    σαν αστέρια
Φωτίσουν το έρεβος σαν καντηλάκια
 
Κι ελπίζουμε
                               στις μικρές πρωτοτυπίες
που θα φέρει ο κοσμικός άνεμος
            μέσα από χαραμάδες βεβαιότητας
Κι ελπίζουμε στις μικρές αναλαμπές
                         που θα φωτίσουν τα όνειρα
Μες απ’ τις ρωγμές του ύπνου
Καθώς τα θολά οράματα των ιδεών
             καίγονται στο καμίνι της ασάφειας
 
3.Πέρα απ’ τον έρωτα
Της Ευτυχίας το λείψανο δυσοσμεί
                καθώς αποσυντίθεται στο χρόνο
Αλυχτούν οι ύαινες της Αυτοκριτικής
Κι όμως πρέπει να παραμείνει
          ανοιχτός ο δρόμος της Αναγέννησης 
 
Έτσι ξαναγεννιέται ο έρωτας
Σε στιγμιότυπα θησαυρίζεται 
                                                         η ευτυχία 
Στα αισθήματα ο χρόνος υποτάσσεται
Καθώς της Αθανασίας ενδιαίτημα
                                                          ο Έρωτας
 
Όμως εγώ επιμένω
            να πορεύομαι πέρα απ’ τον έρωτα,
                     στην μοναξιά των αινιγμάτων
Να αποθανατίζω σε θεωρήματα
                                          έωλες απαντήσεις
Ακονίζοντας τα κοφτερά μαχαίρια
                                          νέων ερωτημάτων
 
Μολονότι
Στη λόχμη των ερωτημάτων
                               κρύβεται τόσο η Έλαφος
                όσο και ο σαρκοβόρος Αίλουρος 
 
Γι’ αυτό κι εγώ στον καμβά
                                            των θεωριών μου
                 ζωγραφίζω κρυφές κερκόπορτες,
Εξόδους κινδύνου
                   να μην εγκλωβίζεται η Αλήθεια
 
Δώστε μου εσείς μια βεβαιότητα
               κι εγώ θα σας δώσω ένα αίνιγμα
 
                                     Γιάννης Ποταμιάνος