Στην αρμονία ενός ονείρου

 

Στην αρμονία ενός ονείρου
 
Υψιπέτης στ' αστρολίβαδα της νύχτας
                                                       ουρανοδρομώ
Νυχτομάχος, όπως η μέλισσα πετώ
                                              απ' άστρο σ' άστρο
θρεμμένος με το νέκταρ
                                    και τη γύρη του γαλαξία
Νοιώθω την πνοή του άρρητου
                                                στο πρόσωπό μου
Κι όπως σύννεφο προσμένω
                                της αστραπής τον λυτρωμό
 
Ο οίστρος μου παγιδευμένος
                                         στης γαλήνης το βυθό
                                 πάντα έτοιμος ν' αναδυθεί
Μια εξομολόγηση αρκεί
        κι οι πομφόλυγες ανεβαίνουν στον αφρό
Μυστικές ροές στις φλέβες τ' ουρανού
 που δίνουν ζωή στους παγωμένους βράχους
Όλα μοιάζουν μ ασημένιες φλόγες
                                   που παρασέρνει ο άνεμος
Όλα μοιάζουν
με πύρινες γλώσσες που συνομιλούν
               την άρρητη γλώσσα του απερινόητου
κι όμως τόσο χειροπιαστού θριάμβου
                               της αυτοχειρίας των άστρων
Ευτυχώς που ένα νυχτολούλουδο
      μου στέλνει με τον άνεμο μηνύματα ζωής
Κι ένα νυχτοπούλι κελαηδάει
                         στην ακροποταμιά μειλιχιότητα
Έτσι που ο στοχασμός να μπολιάζει
                                               εντελέχεια το άυλο
και να παίρνει μορφή το άμορφο
 
Ναι αρκεί ένα γιασεμί κι ένα αηδόνι
         για τον αδιάψευστο θρίαμβο του γήινου
                στις εύοσμες νύχτες του καλοκαιριού
Έχει βλέπεις, τόση δύναμη η ζωή
                    που σε κατακρημνίζει απ' τ' άστρα
 
Ποιος ξέρει, στη μέθεξη της ποίησης απόψε
Ουράνιο και Χθόνιο
να κοιμηθούν στην ήρεμη σιγαλιά της νύχτας
      συμφιλιωμένα στην αρμονία ενός ονείρου
 
                                             26 Ιουλίου 2017
                                           Γιάννης Ποταμιάνος