Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019
Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2019
Διάφανη γαλήνη
Διάφανη γαλήνη
Ναυαγισμένος
ναύτης
αγκιστρωμένος
στη σανίδα μου
ψάχνω τον πολικό αστέρα
Εσύ
είσαι η θάλασσα
εσύ είσαι και η νύχτα
Κι
εγώ αγκιστρωμένος
στης μνήμης τη σανίδα
έρμαιο
της απεραντοσύνης
χάθηκα στη απύθμενη γαλαζοσύνη
της ωκεάνιας μοναξιάς μου
Ανάμεσα
στα σύννεφα παίζει κρυφτό
το
φεγγαράκι
το
κοιτάζω και βλέπω
το πρόσωπό σου
Ναυαγισμένος
ναύτης
γαντζωμένος στη σανίδα μου
επιπλέω
ακόμα
Μα
ο έρωτάς μας δεν ήταν τυχερός
χάθηκε
σε βυθούς μελανοστάλακτους
Έτσι
τώρα νύχτα, κάτω απ’ το φεγγάρι
θαλασσοδέρνομαι
γυμνός,
ανήμπορος
κι ερωτοδιψασμένος
Κι
όμως σιγά σιγά
[καθώς
θαμποχαράζει]
μια διάφανη γαλήνη με σαγηνεύει
Ξέρω
είναι αποκοτιά να ψάχνεις
λύτρωση
στον πολικό αστέρα
Μα
είναι τόσο όμορφη η ανατολή,
είναι τόσο κόκκινη η ελπίδα!
Ναι
στην πάλη με τα κύματα
είναι οσφράδιον
σωτηρίας
η
ωραιότητα
στο
φτεροκόπημα ενός γλάρου
στο πρωινό αγιάζι της αυγής
Ναι
αξίζει να παλεύεις
για της ζωής την χαρμολύπη
8
Σεπτεμβρίου 2019
Γιάννης Ποταμιάνος
Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2019
Στη μικρή σπηλιά
Στη μικρή σπηλιά
Αυτή
η μικρή σπηλιά
θα τους ακολουθεί
ως τα βαθιά γεράματα
Απ’
το μικρό μονοπάτι
ανάμεσα στους θάμνους
κατέβηκαν στην έρημη παραλία
Εκεί
πέταξαν τα ρούχα τους
και
βούτηξαν στην θάλασσα ολόγυμνοι
Πίσω
απ’ τα βράχια
μέσα
στη μικρή θαλασσινή σπηλιά
σαρκώθηκε
ο πόθος τους
Και
χαράχτηκε ανεξίτηλο
στη
μνήμη τους
εκείνο
το «Γ-Α για πάντα μαζί»
που έγραψαν στην
άμμο
Ας
σβήστηκε απ’ το κύμα
στην πρώτη φουσκοθαλασσιά
του
φθινοπώρου
2
Σεπτεμβρίου 2019
Γιάννης Ποταμιάνος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)