Οι μαίες
Και
ξαφνικά άρχισαν οι πόνοι
κοιλοπονούσε είπαν η
Ιστορία
Και
γεννήθηκε το νέο
φορώντας
φωτοστέφανο
Είπαν
πως ο κόσμος θα γίνει καλύτερος
αρκεί ο θεός να γεννηθεί άνθρωπος
Να
νοιώσει τον πόνο, το ξύδι
και τη λόγχη στα πλευρά
του,
αρκεί να γευτεί την πίκρα του θανάτου
Και
ξαφνικά στον ουρανό
φάνηκε ένα
νέο αστέρι
Όχι
σαν αυτά τα ταπεινά γεννήματα
της σκόνης του σύμπαντος
αλλά
ένα αστέρι οδηγός
να υπόσχεται
ανάσταση
κι ελπίδα στους
κατατρεγμένους
Από
τότε κάθε χρόνο
οι
Μάγοι μας τάζουν ένα καλύτερο κόσμο
Κάθε
χρόνο προσμένουμε
έναν λυτρωτή ελπίζοντας ειρήνη
Μα
οι πόλεμοι επιμένουν
η
φτώχια επιμένει
η
προσφυγιά και η απελπισία
κατακλύζουν τα
πέλαγα
Η
εκμετάλλευση και η αδικία επιμένουν
κηλίδες ανεξίτηλες
στο
πουκάμισο του μέλλοντός μας
Κι
όμως αυτοί μας έταξαν πως ο κόσμος
θα γίνει
πιο όμορφος
και
πως ο θεός θα καταδεχθεί
να γίνει άνθρωπος
Κι
εμείς τους πιστέψαμε
Έτσι
κάθε Χριστούγεννα περιμένουμε
τον άγγελο,
τους μάγους και τ’ άστρο
οδηγό
Όμως
ως πότε;
Μερικές
φορές αναρωτιέμαι
μήπως και το άστρο της ερήμου
είναι
οφθαλμαπάτη
Μήπως
ο δρόμος της ελπίδας
είναι υπόθεση
δικής μας
Ανασκουμπωθείτε
λοιπόν φίλοι μου
Μην
ψάχνεται μαίες, μάγους
και άστρα φωτεινά για οδηγούς
Οι
μάγοι δεν υπάρχουν πια
Έχασαν
το δρόμο τους
στα βάθη της
ερήμου
Ετοιμάστε
ζεστό νερό και καθαρά πανιά
Εμείς
είμαστε οι μαίες της ελπίδας
εμείς και οι σκαπανείς
του μέλλοντός μας
Εμείς
θα ξεγεννήσουμε την ιστορία
Ας
γιορτάσουμε λοιπόν την πίστη μας
σε μια αυτόφωτη
ελπίδα
=================================
Καλές
γιορτές σε όλους
τους φίλους και μη
φίλους
σε
πιστούς και σε άθεους
σε
πρόσφυγες και σε απελπισμένους,
καλές
γιορτές
σ’ όλους της γης τους κολασμένους
και
κυρίως στα παιδιά του πολέμου
με τα θλιμμένα μάτια
που
με τα σαπιοκάραβα
ψάχνουν για σπίτι και πατρίδα
στις
αφιλόξενες τρικυμισμένες θάλασσες
23
Δεκεμβρίου 2017
Γιάννης Ποταμιάνος
