Μισοφέγγαρο τ’ Αυγούστου

Μισοφέγγαρο τ’ Αυγούστου

Κι αυτό το ξημέρωμα

                 τρεμάμενα τ’ αστέρια

                        θα σαλπίσουν υποχώρηση

Θα γυρίσουν στη σκοτεινή κυψέλη τους

με το νέκταρ των νυχτολούλουδων

                           και τ’ άρωμα των πεύκων

αλλά και με

                 την στυφή γεύση του ερέβους

                      στην άκρη των χειλιών τους

Κι εσύ μισοφέγγαρο τ’ Αυγούστου

στης νύχτας τη σιωπή

                         απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα

λαθρεπιβάτης στα σεντόνια

                                      των ερωτευμένων

αποχαιρέτησε

                   τ’ αγκαλιασμένα τους κορμιά

Κι εσύ μισοφέγγαρο τ’ Αυγούστου

          με το μισό σου πρόσωπο

                               στο φερετζέ κρυμμένο

πες μου για το ταξίδι του ανέμου

                             πέρα απ’ την οξώπετρα

πες μου για το φώς του φάρου

                                     το ανυστερόβουλο

και την ελπίδα που χαρίζει

                       στους θαλασσοδαρμένους

Να ξέρεις πως το ερωτευμένο δελφίνι

                           που παίζει με τα κύματα

έτοιμο να ξανοιχτεί στα πέλαγα

    κάτω απ’ τον κόκκινο θόλο της αυγής

είμαι εγώ

             έτοιμος για το ονειροτάξιδό μου

Αλήθεια  φεγγαράκι του Αυγούστου

                                                μισοφέγγαρο

εσύ που βλέπεις πέρα απ’ τα βουνά

                  πες μου για του αιώνιο έρωτα

Πες μου γιατί με πλάνεψαν

                                μάγοι πραματευτάδες

Το φίλτρο που μου πούλησαν                            

           αφήνει την καρδιά αμάραντη

                       και το σώμα να μαραίνεται   

Πες μου πριν οσονούπω μας τυλίξει

                ο πορφυρός χιτώνας της αυγής

                                    24 Αυγούστου 2019

                                                                        Γιάννης Ποταμιάνος