Άγραφες σελίδες
Το
καλοκαίρι τούτο
άγραφο Ημερολόγιο
Οι
γραμμές του έρημοι δρόμοι
αταξίδευτοι
Κάποτε
πυκνογραμμένο
με σχέδια για
ταξίδια
Με
τόπους, πόλεις, ξενοδοχεία
κι ημερομηνίες διακοπών
Στο
καλοκαίρι τώρα
η
μοναξιά αίλουρος φυλάει καρτέρι
στα σκιερά φυλλώματα
Περιμένει
υπομονετικά να φανούν
τα πρώτα σημάδια της κόπωσης
Σ’
εμένα που αγάπησα
δρόμους θαλασσινούς,
απάτητες
αμμουδιές
και βράχια
αμόλυντα
Όμως
ευτυχώς
η νοσταλγία είναι ιαματική,
γι’
αυτό ελπίζω
στην επόμενη αναλαμπή
των θαλασσινών ματιών σου
Ευτυχώς που
η
αφή μου αγέραστη θυμάται
να σου κρατώ το
χέρι
Ξέρεις
η τρυφερότητα
είναι
κατάκτηση
κάτι
σαν αποταμίευση της νιότης μας,
το
ίζημα της τρικυμίας των ονείρων
και των πόθων
μας
Γι
αυτό άφησέ με
να σου κρατώ το
χέρι
καθώς μας περιμένει το φθινόπωρο
Το
μέλλον μας ξέρω πως είναι
στα κίτρινα
φύλλα
και
οι περίπατοί μας σε μονοπάτια
φθινοπωρινά
Το
ξέρω είναι ακόμα Αύγουστος
μα
σ' εμάς ήρθαν πρώιμα
τα πρωτοβρόχια
5 Αυγούστου 2019
Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου