Έρχεται χειμώνας
Φουσκωμένα
κύματα,
ναυαγισμένες βάρκες
πνιγμένοι
Στη
σκηνή η γιαγιά άναψε το γκάζι
και τηγανίζει αυγά στο εγγονάκι της
Ένα
χελιδόνι στο παράθυρο, τους κοιτάζει
με συμπόνια
Η
σκηνή τινάχτηκε στον αέρα
το χελιδόνι πρόλαβε να
πετάξει
Όχι
αυτό δεν είναι όνειρο
είναι γνήσια
πραγματικότητα
είναι η Μόρια της ντροπής
Βρε
χελιδονάκι που ‘ρθες κι έχτισες φωλιά
έξω απ’ το
παράθυρό μου
πες
μου για τις μοναχικές καρδιές
που τρέμουν στην πάχνη της αυγής
πες
μου για τον άνεμο
που σ’ έφερε κοντά μου
πες
μου για τον αφρό της θάλασσας
που ‘βαψε άσπρη την κοιλιά σου
πες
μου για το μαύρο ουρανό
που ‘βαψε τα
φτερά σου
πες
μου για το ξίφος του ξιφία
πού ‘κοψε στα δύο την ουρά σου
κι
από τότε σχίζεις με το ψαλίδι σου
το γαλάζιο σεντόνι τ’
ουρανού
Βρε
χελιδονάκι πες μου για τις χώρες
του νοτιά
γιατί
θέλουν να φύγουν από εκεί
οι άνθρωποι τους
ζούσαν εκεί
τόσους αιώνες;
Για
πες μου χελιδονάκι μου
για τα
σιδερένια πουλιά
για
τα μαύρα πουλιά της δυστυχίας
Πες
μου για τις γκρεμισμένες
όμορφες πολιτείες
και για τα καραβάνια των ξεσπιτωμένων
Χελιδόνι
μου ασπρόμαυρο
πες
μου για την απόγνωση, για τον φόβο
και την πείνα των
απονενοημένων
Πες μου, δώσε μου υπόσχεση
πως την άνοιξη που θα μας φέρεις
θα
φυτρώσουν γνήσια κόκκινα λουλούδια
χωρίς
αίμα ραντισμένα
Είναι
φθινόπωρο ακόμα
κι έρχεται φονιάς χειμώνας
Καλό
ταξίδι λοιπόν χελιδονάκι μου
κι εμείς εδώ θα σε περιμένουμε την
άνοιξη,
πονώντας
και ελπίζοντας
να
μας φέρεις μήνυμα ειρήνης
απ’ τις δυστυχισμένες χώρες του
νοτιά
29 Οκτωβρίου 2019
Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου