Το μήνυμα

Το μήνυμα  

Δεν είναι πλατανόφυλλα του φθινοπώρου

Ούτε μαντήλια που χαιρετούν τα πλοία

Είναι χέρια που φοβερίζουν τους καιρούς

               Είναι χέρια που απαιτούν το δίκιο

Ταράχτηκε ο βυθός

                 και βγήκαν τα φύκια στη στεριά

 ακολουθούν τα θαλάσσια τέρατα

                              τα κοχύλια και τα ψάρια

Οι άνθρωποι φόρεσαν τα γιορτινά τους

                          με τιμές να τα υποδεχτούν

Αλλά η θάλασσα γέμισε ναυάγια

                                   και νεκρές γοργόνες

Ο Απρίλης τελειώνει

        οι παπαρούνες ντύθηκαν στα κόκκινα

Αχ τι όμορφα που μύρισαν οι πασχαλιές

                                    έρχεται πρωτομαγιά

Μια ικεσία ανεβαίνει απ’ το βυθό

         παρακαλάει το ήλιο για ολοκαύτωμα

Κι ένα μήνυμα που ‘στειλα κάποτε

                                          σ’ ένα μπουκάλι

το ξέβρασε σε ποίημα το κύμα

Δεν είναι πλατανόφυλλα του Φθινοπώρου

Είναι χέρια που ανεμίζουνε στον άνεμο

               Είναι χέρια που απαιτούν το δίκιο

Έλα μαζί μου, ο κόσμος αυτός τέλειωσε

Η θάλασσα ξερνάει ναυάγια

                                         και νεκρά όνειρα

Μια ικεσία ανεβαίνει στ’ άστρα,

          παρακαλάει τον ήλιο για δικαιοσύνη

Έλα μαζί μου,

ας φορέσουμε τα γιορτινά μας

                                    έρχεται πρωτομαγιά

Ίσως ανθίσουν καινούρια όνειρα

                                                           Γιάννης Ποταμιάνος