Γαλουχία εν τάξη

Γαλουχία εν τάξη  

Απ’ το πρωί δασκαλεύω

                                      ένα σμάρι πουλιών

το κάθε πουλί κλεισμένο στο κλουβί του

κι όλα μαζί διαβάζουν με μια φωνή

                                       τους ίδιους στίχους

                            μετρούν τα ίδια δάχτυλα

Απ’ το πρωί μαθαίνω ένα σμάρι πουλιών

να ζωγραφίζουν το ίδιο δέντρο

    με τις ίδιες φωλιές μες στα κλαδιά του

Απ’ το πρωί ένα σμάρι πουλιών

                                    καθισμένα στη σειρά

πλέκουν αδιάφορα

με ξεθωριασμένα χρώματα

                           της μοίρας τους το πέπλο

Απ’ το πρωί ανοίγω αθόρυβα

                   τις πόρτες των κλουβιών τους

                    αλλά τα πουλιά δεν φεύγουν

κάθονται μες στα σύρματα και τιτιβίζουν

                                       ανούσια τραγούδια

Ώσπου ο ήλιος ο ηλιάτορας

                           μπαίνει απ’ το παράθυρο

                           και κλέβει τις καρδιές τους

Έτσι που τα πουλιά να κελαηδούν πια

                                                   χωρίς καρδιά

                                    μες στα κλουβιά τους

κι ένα σμάρι καρδιές

να πετάνε έξω απ’ το παράθυρο

                                      στο γαλάζιο ουρανό

                                       Γιάννης Ποταμιάνος