Νοσοκομείο Ευαγγελισμός
Πάει
και το φθινόπωρο
Καταμεσής
στο καταχείμωνο
σπρώχνουμε το
έλκηθρο
προς τον λευκό
ορίζοντα
Στο
βάθος σιωπηλή η χιονοθύελλα
μυστηριώδης όσο κι ο θάνατος
Έρως
χιονιού έρως θανάτου
Γενάρης
μήνας
Νοσοκομείο
Ευαγγελισμός
καταμεσής στο καταχείμωνο
Δυο
περιστέρια στ’ ακροκέραμο
σιωπηλά και πεινασμένα
αγναντεύουν
το χιονιά και περιμένουν
Έρως
χιονιού έρως έως θανάτου
Κι
εσύ δυο θάλασσες πλατιές
μες απ’ τ’ άσπρα σου σεντόνια
με κοιτάζουν
Κι
εσύ έρως ζωής έως θανάτου
Μετάγγιση
Στις
φλέβες σου στάλα στάλα
να πέφτει η αγάπη
αίμα το αίμα αδελφώνοντας
έτσι
που στο λευκό ορίζοντα
ν’ αχνοφαίνεται η
άνοιξη
Πως
αλλιώς αφού
καταμεσής στο καταχείμωνο
μυρίζει ο έρωτας την άνοιξη;
Πως
αλλιώς αφού
η ανθισμένη αμυγδαλιά
μοσχοβολάει υποσχέσεις;
Έτσι
λοιπόν, νοσοκομείο Ευαγγελισμός
κι
εμείς να σπρώχνουμε μες στο χιονιά
το έλκηθρο ελπίζοντας στην άνοιξη
Πως
αλλιώς αφού υπόσχεση ζωής
είναι ο έρωτας της άνοιξης;
Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου