Παντού και πάντοτε

Παντού και πάντοτε   

Κάτω απ’ τα πόδια του

                    φουρτουνιασμένη θάλασσα

Αυτό το πουλί πετάει πολύ ψηλά

                       για να βλέπει μόνο ουρανό

Κάτω απ’ τα πόδια του

                                 η φθορά κι ο θάνατος

Έτσι αυτό το πουλί πετάει πολύ ψηλά

                             διεκδικώντας αθανασία

 Όμως κι εκεί πάνω ακούγεται

        ο ρόγχος ενός άστρου που πεθαίνει

Αυτό το πουλί ταξιδεύει πολύ ψηλά

                     μα βλέπει παντού το θάνατο

Πως αλλιώς

             αφού ο θάνατος δεν έχει βάρος;

Αυτό το πουλί ταξιδεύει πολύ ψηλά

όμως ακούει το κλάμα  

                           ενός άστρου που πεθαίνει

Πως αλλιώς

αφού ο θάνατος είναι η ίδια η βαρύτητα;

Ο θάνατος είναι τετραδιάστατος

Γι’ αυτό κι είναι παντοτινός

                                   και πανταχού παρών

Κι όμως υπάρχει

                        μόνο όσο κι εφόσον  

                                           υπάρχει κι η ζωή

Έτσι αυτό το πουλί

που πετάει πολύ ψηλά

                 βλέπει ένα άστρο που πεθαίνει

ενώ κάτω απ’ τα πόδια του

                                         η μάνα Γη γεννάει

Βλέπεις η ζωή πάντα κρύβει

                             έναν άσσο στο μανίκι της

                                    Γιάννης Ποταμιάνος