Με τη θάλασσα στα μάτια

Με τη θάλασσα στα μάτια 

Κάποτε, απόγευμα στη βεράντα

             θάλασσα κι Οδυσσέας Ελύτης

Ένα βιβλίο στο τραπέζι

                       να το χαϊδεύει ο άνεμος

και δίπλα μου ένα καθάριο πρόσωπο

ένα κορίτσι με τη θάλασσα στα μάτια

Τώρα απόγευμα στην ίδια βεράντα

                             ο χρόνος δεν μετράει

Απ’ το βάθος της μνήμης

     ένα καθάριο πρόσωπο χαμογελάει

ένα πρόσωπο με τη θάλασσα

                                                  στα μάτια

Δίπλα μου ένα βιβλίο με ποιήματα

Τζίτζικας ο θάνατος επιμένει μονότονα    

                                                   τον αγνοώ

Μα ο Νίκος Καρούζος με τραβάει

                                              απ’ το μανίκι

Απόγευμα στην πέτρινη βεράντα

τότε και τώρα το ίδιο κορίτσι

                      με τη θάλασσα στα μάτια

Μόνο ο ποιητής αλλάζει, κι ο φόβος

που επιστρέφει επίμονος σαν τζίτζικας

                    

Κουράστηκαν τα μπράτσα

              πως ν’ αγκαλιάσουν νέες ιδέες

Απόγευμα στην ίδια βεράντα

     αποσύρομαι με τα παλιά μου όπλα

με τις παλιές μου ιδέες

                                        και τα ποιήματα

και περιμένω τον άνεμο

το καθάριο πρόσωπο και τη θάλασσα                                       

προπαντός τη θάλασσα

           όπου χωνεύονται όνειρα κι ιδέες

για να ξεβράζονται με το κύμα

στις βραχονησίδες των ποιημάτων μου

Έτσι επιμένω απόψε να γράφω,

               να προσμένω και να νοσταλγώ,

στη βεράντα ναυαγός μ’ ένα βιβλίο

και το κορίτσι με τη θάλασσα στα μάτια

                                    Γιάννης Ποταμιάνος