Διψάω απόψε για … γαλάζιο

 Διψάω απόψε για … γαλάζιο
 
Καλπάζει τ’ άλογο ρουθουνίζοντας
Άκου τις οπλές του
                      σπιθίζουν στο πλακόστρωτο
Καλπάζει ο άνεμος χλιμιντρίζοντας
Χορεύει το κορμί
                                    σαν βέργα λυγαριάς
τρέμει στις υποσχέσεις,
                    ανατριχιάζει στην προσμονή
 
Βγες στο παράθυρο
Πιάσε με απ’ το χέρι
                          δύσκολο απόψε το ταξίδι
θα ‘ρθει ένα σύννεφο μαυροφορεμένο
Άκου τη βροχή πως μαστιγώνει το τζάμι
 
Σφίξε με απόψε κοντά σου
                      ζέστανέ με στον κόρφο σου
Ας μαδήσουμε μαζί τις μαργαρίτες
    Όμορφο τ’ απόβραδο της προσμονής
Ας μαστιγώνει το τζάμι η βροχή
Ας καλπάζει το σύννεφο
                                      στις βουνοκορφές
 
Σφίξε με κοντά σου
              Ας βρέχει στα μάτια σου απόψε
Γιατί απέραντο το ταξίδι
                                       μέχρι το σύννεφο
Ατέλειωτο το ταξίδι
                                    μέχρι τα μάτια σου
Όταν μουσκεμένες οι σιωπές
                                 νοτίζουν τα βλέφαρα
Θλιμμένη Παναγιά της προσμονής
                                             και της γλύκας
Εσύ δαμάζεις τον πόνο, εσύ λυτρώνεις
                                              τα ερωτήματα
Σαν ερωτεύομαι τη μοναξιά μου
                     αγάλλομαι στην εικόνα σου
 
Γι’ αυτό δώσε μου απόψε το χέρι σου
Να φύγει το σύννεφο
                                   το μαυροφορεμένο
Διψάω απόψε για το γαλάζιο
                                         των ματιών σου
Διψάω για περιπλανήσεις
στα μονοπάτια τ’ ουρανού σου,                              
                                                χέρι με χέρι 
 
                                     Γιάννης Ποταμιάνος