Πολιτείες πιγκουίνων

 

      Πολιτείες πιγκουίνων  

 

Στα χέρια μου κρατώ ένα ρόδι

                          χιλιάδες σπόρια από αίμα

Μια χειροβομβίδα

                         στα θεμέλια του μέλλοντος

 

Με φουσκωμένο το στήθος πορεύομαι

σε σίγουρο μονοπάτι

                   που έχτισαν ροζιασμένα χέρια

ανάμεσα σε νεροσυρμές 

                                  που άνοιξαν οι καιροί

 

Όταν ξεσπούν οι καταιγίδες εγώ βγαίνω

               γυμνός στη βροχή και στο χαλάζι

Δεν έχω τίποτα να κρύψω από το θάνατο

έτσι κι αλλιώς

 με κατασκοπεύει απ’ την κλειδαρότρυπα

Κάθε βράδυ παραμονεύει τ’ όνειρά μου

Δεν φοβάμαι

με εύοσμο θυμίαμα στο καντηλάκι μου

                                       περιμένω την αυγή

Δεν φοβάμαι το σκοτάδι είναι φίλος

Η νύχτα και τα σκυλιά της με γνωρίζουν

 

Στα χέρια μου κρατώ ένα κόκκινο ρόδι

είναι τα ματωμένα ρούχα

                                      των συντρόφων μου

Στα χέρια μου κρατώ μια χειροβομβίδα

που θ’ ανατινάξει τις άδικες πολιτείες

                      των πιγκουίνων με τα σμόκιν

 

                                   Γιάννης Ποταμιάνος