Πέρα απ’ το φεγγαρόφωτο

Πέρα απ’ το φεγγαρόφωτο

Επιμένει το φεγγαρόφωτο

                     να ψιθυρίζει θάνατο

Στα φυλλώματα των δένδρων

                          λυμφατικό το φως

               μελαγχολικό σαν χρόνος

Με χειραγώγησε ο ύπνος, 

μα μέσα μου

                   με κατακαίει το όνειρο

λέξεις πυρπολημένες 

                    και φωτιά αυτοχειρίας

Το ποίημα αξιώνει γεωμετρία

                                     στο άπιαστο

ας επιμένει ο θάνατος

               να ψιθυρίζει ματαιότητα

Έτσι κι εγώ επιμένω να ψάχνω

                                         αθανασία

πέρα απ’ το φεγγαρόφωτο

   στο ζείδωρο φως των αστεριών

Εσύ εγώ κι ο χρόνος

            πέρα απ’  το φεγγαρόφωτο

στην αιωνιότητα

             ενός ανοξείδωτου ονείρου

                       Γιάννης Ποταμιάνος