Ρακοσυλλέκτες
Ω
πάθος κι ατράνταχτη βεβαιότητα
της νιότης μας!
Κάποτε
πιστέψαμε
σε αδιάψευστες αλήθειες
Κι
όμως κλονίστηκαν τα θεμέλιά μας
ράγισαν
οι βεβαιότητες
των ιδεών μας
Χλευάστηκαν
οι εικόνες των μαρτύρων μας
Ξεθώριασαν
στις παρελάσεις
οι σημαίες των μαχών μας
Ατελέσφορες
οι νίκες μας,
και τώρα αδύναμοι υπομένουμε
την εκδίκηση των ηττημένων
Απόμαχοι
Οξειδώθηκαν
τα παράσημα μας
κι
οι φανταχτερές στολές μας
στα
αζήτητα
Ρακένδυτοι
κι
όμως μπαλώνουμε με αγάπη
τις τρύπιες
σημαίες μας
Ρακοσυλλέκτες
οι
ένδοξες ιδέες ξεχασμένες
στα κιτρινισμένα βιβλία
Εκεί
τώρα που ψάχνουμε για λάθη
Στα
αποκαΐδια ιδεών αιρετικών
που κάψαμε αβασάνιστα
κι αδιάφορα
στο
βωμό μιας κάποιας
άσπιλης ορθοδοξίας
Ηττημένοι
κι όμως πείσμονες
Κυναίγειροι
ελπίζουμε
στην σπίθα που σιγοκαίει
κρυμμένη
στη σποδό
των πυρπολημένων ονείρων μας,
περιμένουμε
η αδύναμη σπίθα
να γίνει φλόγα
να
φωτίσει τον σκοτεινό ορίζοντα
του μέλλοντός μας
Ασπρίσαμε
περιμένοντας
κουραστήκαμε
Η
διάψευση είναι τόσο διαβρωτική
όσο κι η επίμονη σιγανή βροχή
Ευτυχώς
που τα όνειρα
είναι ναοί επιθυμιών
κτισμένοι
με πλίνθους ανάερων πόθων
σε
γερά αρχέγονα θεμέλια κι αντέχουν
την διάψευση της μέρας
Και
πάλι ευτυχώς
που
το πολύχρωμο αερόστατο
της επανάστασης
υφασμένο
στον αργαλειό της ιστορίας
με τα ράκη των ονείρων μας
είναι
ένα σκαρί συλλογικό π’ αντέχει
στους κυκλώνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου