Μέρες γιορτινές

Μέρες γιορτινές

Η πόλη φόρεσε το μάλλινο παλτό της

Ποιος θα καταλάβει τη δική τους παγωνιά

Βοριάδες

Συνεφιασμένες νύχτες

Άναστρες

Τους έκλεισε την πόρτα η ζωή, κατάμουτρα

Να μετράνε συλλαβές

Να τραγουδάνε αγάπη

και μοναξιά

Περιμένοντας ν’ ανθίσει ένα λουλούδι του χειμώνα

Αψηφώντας τη μοίρα

Ελπίζοντας στο χρόνο

περιφρονώντας το θάνατο

Όπως το δέντρο με τα σπασμένα του κλωνάρια

απ’ την πολλή καρποφορία

Αντιστέκεται στον άνεμο

Γονατίζει

και μοιραία υποτάσσεται

Η πόλη στόλισε το δικό της δέντρο

και το δέντρο της πνίγεται

απ’ το ηλεκτρικό καλώδιο

και τα χρωματιστά ενώτια

Ποιος θα καταλάβει τη δική τους παγωνιά

Γύμνια, φτώχια, μοναξιά

Μετανάστες

Άστεγοι

Κρύα νύχτα σκοτεινή

Ποιος νοιάζεται;

Ο Αΐ Βασίλης έρχεται φορτωμένος

Αφθονία

Ο Βοριάς έρχεται σφυρίζοντας

Παγωνιά

Η πόλη κουμπώθηκε στο μάλλινο παλτό της

Περιμένοντας πρωτοχρονιά

Αυτοί τι περιμένουν;

Εμείς τι κάνουμε;

30 Δεκεμβρίου 2018

Γιάννης Ποταμιάνος