Μονόδρομος

Μονόδρομος

Ο ιερέας στην Αυλίδα

                                    του υποσχέθηκε ταξίδι

Αρκεί του είπε να προσφέρει στους θεούς

        μια κούπα αίμα θυσιασμένου ονείρου

  για να φυσήξουν τα μελτέμια του Αιγαίου

Χάθηκαν όλοι οι σύντροφοι του

             κι η όμορφη πόλη έγινε συντρίμμια

Μεγάλη η σφαγή

        την πρώτη νύχτα που έπεσαν  τα τείχη

Οι οιμωγές ακούστηκαν

                                     και πέραν του Αιγαίου

Οι πλιατσικολόγοι δεν άφησαν

                         ούτε νόμισμα για το βαρκάρη

Κολυμπώντας περνούσε η φτωχολογιά

                                      τη λίμνη του Αχέροντα

Κι ύστερα ακολούθησαν Λωτοφάγοι,

                           Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες

κι ο νόστος της επιστροφής

           απ’ το ύστατο πέταγμα στα σύννεφα

Κι η ανάμνηση της Πηνελόπης

            να κουνάει στο λιμάνι το μαντίλι της

                        

Ράβε ξήλωνε περνούσε η ζωή

               περιμένοντας την ύστατη υποταγή

                                             στο αναπόφευκτο

Πολλά του τάξανε στο ξεκίνημα

μα επέστρεψε κομίζοντας 

                                   μόνο ένα μάτι Κύκλωπα

      και κάποιες ψευδαισθήσεις Λωτοφάγων

Κι αυτός ήρωας και πολυμήχανος ,

                                                   πως να γυρίσει

                με τέτοια φτωχά δώρα στην Ιθάκη;

Χρειάζονταν επειγόντως

                                          μια πράξη ηρωισμού

Ήταν λοιπόν, αναπόφευκτος μονόδρομος

                                   ο φόνος των μνηστήρων

                                           Γιάννης Ποταμιάνος