Σουρεαλισμός ο πότνιος ελέφαντας

Σουρεαλισμός ο πότνιος ελέφαντας     

Η ποίηση στον αυτόματο πιλότο

                              της αυτόματης γραφής

Ενίοτε πέφτει σε υφάλους

                                    του υποσυνείδητου

κι απ’ το τσακισμένο σκαρί της

                             χύνονται τα σωθικά της

Γεμίζει η θάλασσα με έπιπλα αντίκες,

           πιάνα με ουρά και ξύλινα εκκρεμή

Στον αφρό επιπλέει

                            ένας καναπές βαρκούλα

μ’ ένα ερωτευμένο ζευγάρι

              ξεχασμένο να φιλιέται στο χαμό

Κάποια αιλουροειδή που μετέφεραν

                    απ’ τις αφρικάνικες ζούγκλες

βγήκαν απ’ τα κλουβιά τους

                      και κολυμπούν στα κύματα

Αιθεροβάμονας ο πότνιος ελέφαντας

ψάχνει στα σύννεφα

                           το κόκκινο τριαντάφυλλο

Γαντζωμένος σ’ ένα σωσίβιο

          αμήχανος χασκογελάει ο λογισμός

Δικαίως εξάλλου,

            γιατί πώς να τακτοποιήσει κανείς 

καταμεσής στο πέλαγος

                                  έναν τέτοιο χαλασμό

Γι αυτό λοιπόν, ας τ’ αφήσουμε όλα 

                        να λικνίζονται στα κύματα

κι ας γίνει της ψυχανάλυσης το κάγκελο

                                      29 Ιουλίου 2018

                                                                      Γιάννης Ποταμιάνος