Φωτός
όναρ ουτοπία
Με την καρτερία
του διψασμένου δέντρου
που σαν πέφτει
η πρωινή δροσιά
λυτρώνεται
Μαζεύω τα σταγονίδια
της αγάπης σου
καθώς ανέμελα
τα σκορπάει η αύρα σου
στο πέρασμά σου
Είσαι μια οπτασία
που δεν χωράει
φυλακισμένη στο όνειρο
Μα κάπως έτσι
είναι που γκρεμίζονται
οι αυτοκρατορίες
απ’ την επέλαση
μιας αφηνιασμένης ουτοπίας
που έσπασε το τσόφλι
του ονείρου
της
Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου