Στιλπνό μέταλλο

  

Στιλπνό μέταλλο  

Σταμάτησα να σκέφτομαι

                              τώρα πια μόνο νοιώθω

Νοιώθω της θύμησης το κόμπο

                                                     στο λαιμό

για τα παλιά παράσημα

                               στο μέρος της καρδιάς,

για την έφοδο μπρος τα ψηλά τα τείχη

Τώρα δεν χρειάζεται να σκέφτομαι

παρά μόνο να νοιώθω τις μαρμαρυγές

                                             στο στήθος μου

για τα συνθήματα και τις σιωπές

                               λίγο πριν την καταιγίδα,

τότε που εφορμούσαμε στις ντάπιες  

                                      και τις πολεμίστρες

Όταν στην έφοδο

        κριοί πολιορκητικοί κερατίζαμε

                                         την καστρόπορτα,

και περιμέναμε να πέσει,

                                 αλλά αυτή δεν έπεφτε

Τώρα δεν χρειάζεται

                                να σκέφτομαι τις αιτίες

                                          αλλά να θλίβομαι

για τους στρατιώτες μας

που σαν  ανέβαιναν  στα τείχη

                        αγκαλιάζονταν με το εχθρό

πέταγαν τα ξίφη και τις πανοπλίες

                   και μας φώναζαν παραδοθείτε

Όμως εμάς τους υπόλοιπους

                               ένα πηγάδι μας κατάπιε

ένα πηγάδι πόθου, μια χίμαιρα

                           μια λαμπηδόνα: η έφοδος

Μια Νεκυία ραψωδία θα γράψω κάποτε

                  για τους αδικοχαμένους ήρωες

π’ ασπρίζουν τα κόκαλά τους

                    στις αμμουδιές της θάλασσας

Γι’ αυτούς που επιστρέφουν

                         το μέταλλο της ψυχής τους

στιλπνό και ανοξείδωτο

                              στου καιρού το πέρασμα

Μια ωδή θα γράψω κάποτε σύντροφε,

                                     σχέτλιε δολιχοδρόμε,

Για σε που ‘κοψες το νήμα

             αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις

Για σε που νοσταλγείς ιδρώτα, αίμα

                                     και δρόμους αντοχής

κι’ απ’ τις πληγές σου να ρέει φως

Για σε που ποθείς και ρέεις ποτάμιος

στο μινύρισμα των καλαμιώνων

                      για μια θάλασσα ασημόχαρη  

                               27 Ιουνίου 2013

                            Γιάννης Ποταμιάνος