Σε χώρες απατηλές

Σε χώρες απατηλές  

Μνήμη αστείρευτη

με τις ρίζες σου στο αίμα

περιβόλι τ’ ουρανού

που ποτίζει ο ιδρώτας μου

αναβλύζεις λύπη

και διάψευση

Θησαυροφυλάκιο

με την πόρτα ανοιχτή

παραβιασμένη απ’ του καιρούς

χάσκεις σαν άδειο στόμα

Όλα τα τιμαλφή μου

στο πάτωμα

τα σκόρπισαν οι διαρρήκτες

Κάποιες ιδέες λαμπηδόνες

που φώτιζαν τους ουρανούς

τα λάβαρα με τα μεγάλα λόγια

και μια οπτασία ατμομηχανή

που ‘σερνε τα βαγόνια

των ονείρων

σε χώρες απατηλές

ανθρωποφάγων

Λαιστρυγόνων

                   22 Ιουλίου 2012

                  Γιάννης Ποταμιάνος