Ψίθυρος θαλασσινός

          Ψίθυρος θαλασσινός   

Ω αρχέγονο θαλασσινό κοχύλι
που κρατάς σφιχτά στα χείλη σου
                                     μυστικό μαργαριτάρι
Ο ψίθυρος μουσηγέτης
                      της συγχορδίας των κυμάτων
Δοξολογεί την ελευθερία του ανέμου
   π’ ανεμίζει της γοργόνας τα ξανθά μαλιά
 
Ω! Εσύ γυναίκα με το γυμνό σου στήθος
άσε ελεύθερη την πεταλούδα
                                              της καρδιάς σου
Εμπιστέψου τα όνειρά σου
                                      στο θαλασσινό πουλί
Αυτό ξέρει να ταξιδεύει
σε δρόμους ανοξείδωτους
                             τ’ ασημένιου φεγγαριού
 
Ω εσύ γυναίκα με τ’ ανοιχτό κοχύλι
                                  που προσμένεις το φιλί
                   πες στα κύματα το μυστικό σου
Εγώ καθισμένος στο βράχο ανεκλάλητος
                    σε περιμένω μια ολόκληρη ζωή
       με ζεμένα στη βάρκα τα δελφίνια μου,
έτοιμος για τ’ ονειροτάξιδο
                                               που μας πρέπει
 
Σε περιμένω με παρέα το φεγγάρι
       Έτσι κι αλλιώς ο έρωτας ονειρολάγνος
αρέσκεται πιότερο να ονειρεύεται   
                                          παρά να ταξιδεύει
 
                                         Γιάννης Ποταμιάνος