Εν υπνώσει
Κάθε αυγή, κάθε μέρα
περιμένω να βγει αληθινό
το όνειρό μου
Μα ο Ήλιος είναι ανελέητος
με τα όνειρα
τα τρομάζει κι αυτά λουφάζουν
στης νύχτας τα βαθιά σκοτάδια
Μα ποτέ δεν ξέρεις
Αφού πολλάκις το μάγμα ξεχειλίζει
από του φλοιού τα ρήγματα
κι η τέφρα του ανεβαίνει
ως τα σύννεφα
Τότε είναι
που παίρνουν τα όνειρα εκδίκηση
κατακαίγοντας
τα όχι, τα πως και τα γιατί
που θα βρουν στο διάβα τους
λιώνοντας αλυσίδες
συμβάσεις και αναστολές
που μας κράτησαν μισούς
Όλη η ζωή μου ένα ηφαίστειο
εν υπνώσει
που σιγοκαίει περιμένοντας
την έκρηξή του
έτσι που να φτάσει η λάβα του
ως τ’ άστρα
Κι οι πόθοι μου να λάμψουν
πολύχρωμα βεγγαλικά
της μεγάλης έκρηξης στολίδια
14 Νοεμβρίου 2020
Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου