Η επιστροφή

Η επιστροφή  

Ερημιά, μισογκρεμισμένα σπίτια

                                             εγκατάλειψη

Η μέρα, λίμνη αρυτίδωτη·

                     μάτια μολυβένια του βυθού

Στα οικόπεδα ξανάρθαν τα’ αγριόχορτα

Ρήμαξε η γειτονιά

           κι έμεινε ο άνεμος να χτυπάει

                                           τα παραθύρια

Ότι αγάπησα, όποιος αγάπησα

                                           έχει πια χαθεί

Κι έμεινα μόνος κι αλύτρωτος

          μ’ ένα κοπάδι μνήμες ν’ αλυχτάνε

Μέσα μου οι φουρτούνες ξεθυμάνανε

        η θύελλα πέρασε κι έμεινε η σιωπή

Ίσως δεν ξανάρθουν τα καράβια

Γι αυτό κρατώ μαντήλι, να κουνώ

         στα πλοία που περνάνε στ’ ανοιχτά

Πως αλλιώς αφού

μου ‘κλεψαν το ταξίδι

                κι έμεινα με τη νοσταλγία του;

Τώρα σιωπή, η μέρα αρυτίδωτη

              στα μολυβένια μάτια σου βυθός

Δυο δέντρα στην αυλή ακίνητα

       περιμένουν τον άνεμο και τα πουλιά

                               Γιάννης Ποταμιάνος