Η γλώσσα είναι ταξίδι

Η γλώσσα είναι ταξίδι  

Η γλώσσα είναι ταξίδι

             κι ο λόγος το ενδιαίτημα του ωραίου  

Μ’ ένα μπουκέτο χρώματα

                                            απ’ το ουράνιο τόξο

κι ήχους από κελάηδημα πουλιών

                                    κτίζει φωλιά στο Άστεγο

Ο Λόγος ο νυν

           ένα στιγμιότυπο χωρίς αρχή και τέλος

Ο Λόγος ο αεί ποτάμιος

κι ο στίχος κορμός

                              που παρασέρνει ο ποταμός

Η αντοχή θα φανεί στον καταρράκτη

όπου η ελευθερία γίνεται φόβος

                                 κι η πτήση γίνεται πτώση

Άραγε πόσα χρώματα χρειάζεται κάποιος

                             για να ζωγραφίσει το Κάλος

ή μήπως το ασπρόμαυρο

                           είναι το ένδυμα του ωραίου;

Πόσα αναρχικά φωνήεντα που αλητεύουν

πόσα συνωμοτικά σύμφωνα ενδοσκόπησης

                       συναρθρώνουν λόγο Κτισμένο;

Τα θεμέλιά του, στου χρόνου το βυθό

       τα θεμέλιά του, στο θολό των οριζόντων

Ο λόγος ο αεί με τις ρίζες του στο παρελθόν

                   και τους καρπούς του στο μέλλον

Η γλώσσα είναι ένα ταξίδι

                                                 σε χώρες ξωτικές

με πολύχρωμα πουλιά κι ουράνιες μουσικές

Εκεί όπου ο λόγος ο νυν και αεί

          κτίζει στο Άκτιστο τη φωλιά του έρωτα

                                    Γιάννης Ποταμιάνος