Κονισαλέος Μάης

Κονισαλέος Μάης  

Τώρα που τέλειωσαν οι μεγάλες μάχες

γυρνάμε στους έρημους δρόμους

       με τα χέρια στις άδειες τσέπες μας

Κι ούτε ένα τρύπιο νόμισμα

                           απ’ τις παλιές αξίες μας

Μόνο με το αίμα της παλιάς πληγής

                                             στον κρόταφο

ξεραμένο κι αυτό απ’ του καιρού

                                                το πέρασμα

Άλλοτε εισπνέοντας σκόνη ερημιάς

    απ’ το φόρεμα του κονισαλέου Μάη

Άλλοτε ξαποσταίνοντας στην όαση

                                         της μοναξιά μας

παραδομένοι σε μεσημεριανό όνειρο

                                    γλυκιάς νοσταλγίας

Τώρα που τέλειωσαν οι μεγάλες μάχες

κι επιστρέφουν οι οπισθοφυλακές

                                    χωρίς δάφνες νίκης

τα όρνια του Καυκάσου ανυπόμονα

                       περιμένουν το συκώτι μας

Κι εμείς δεμένοι στις ανάγκες

                              ελπίζουμε στ’ αστέρια

Ευτυχώς που ο θάνατος είναι θνητός  

                     όσο ακριβώς και η γέννηση

Γι αυτό

Με σκόνη ερημιάς, νοσταλγία μοναξιάς

και αίμα απ’ πληγές μας

             ας ζυμώσουμε μάνα αισιοδοξίας

Πως αλλιώς

αφού στις παλιές πληγές μας

      φωλιάζουν αγριοπερίστερα ελπίδας

                                      2 Ιουνίου 2018

                                                                                Γιάννης Ποταμιάνος