Ενάλιος πόθος
Έπαιξε
στη λάμψη του ματιού
γαλάζιο περιστέρι
Σαν
ήρθες κοχύλι αμέριμνο
τούτο το καλοκαίρι
Μα
πως κοιμάσαι ορθάνοιχτη
στην άμμο του πελάγους
Έρχονται
δελφίνια κυνηγοί
με
αίμα στα φτερά τους
Βάφουν
τα βράχια σκοτεινά
τα
σύννεφα βουρκώνουν
Κι’
ο ήχος πικρός στα σήμαντρα
πενθούν τα χελιδόνια
Πα
στα ψηλά καμπαναριά
που ο πελαργός δακρύζει
Παίξε
στο θάμβος τ’ ουρανού
πανώρια
χρυσαλίδα
Να
γίνεις ολοκαύτωμα
στου έρωτα το κύμα
Καθώς
κοχύλι ανοιχτό
αμέριμνο
στους πόθους
Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου