Λάλον φως

Λάλον φως

Επειδή

το λυμφατικό το φως του φεγγαριού

                                          κραυγή θανάτου

Εγώ ο εραστής των άστρων,

παραμονεύω                                

        στη νήπια μεγάλη έκρηξη 

                                              το λάλον φως,

να φωτίσει

     η στιλπνή λαμπηδόνα του το έρεβος

Έτσι θα ψηλαφίσω το θάμβος

                                    που δεν ξεθωριάζει

τα γύρω μου μυστήρια

που στροβιλίζονται

                      στους έλικες των γαλαξιών

Ας αιωρούμαι ουρανοβάμων  

                            θα με εξαγνίζει ο φόβος

Ας πλανώμαι στο μεταίχμιο

                                          των γεωμετριών

εκεί είναι

που συναντά το μικρό το μέγα

            κι επιμένει άδραστο το ερώτημα:

«Η βαρύτητα του λόγου

           καμπυλώνει άραγε την αλήθεια;»

                                       Γιάννης Ποταμιάνος