Κατακερματισμένη σιωπή
Κατακερματίζοντας
τη σιωπή
ελάλησα λόγο
Οι
λέξεις μου πελεκούδια
της κραυγής του ξυλοκόπου
εκσφενδονίζονται
και
τα φωνήεντα ανάερα
να χτίζουν ιαχή
Άλγος
αγιάτρευτο
είναι το χοϊκό
κραυγή
να
με τραβάει απ’ το μανίκι
σε χθόνιες διαδρομές
κραυγή
υπόγεια
να πυρπολεί
τη σκέψη μου
Όμως
στο άπειρο τ’ ουρανού
αμείλικτος
λοιδορεί
την αλαλία
ο νυχτομάχος αστρονόμος
ψάχνει
λουλούδια στο τυχαίο
χτίζει
λόγο και ευμορφία
Γι’
αυτό, όσο κι’ αν Ευκλείδειος
βαδίζω
το χθόνιο
άλλο
τόσο, Ριμάνιος
μετεωρίζομαι στο ουράνιο
Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου