Ευωδιαστή ταπεινοσύνη

Ευωδιαστή ταπεινοσύνη   

Η πόλις κουράστηκε κι οι δρόμοι έρημοι,

---------------- έρμαιοι στον άνεμο, απόψε

Στης μοναξιάς το τζάκι τρίζουν τα όνειρα  

---- σπιθίζουν οι λέξεις

Λαμπαδιάζοντας

σαν φρύγανα φλέγονται και σβήνουν

---------- ξαφνικά οι φρούδες μας ελπίδες

Έτσι που

να φωτίζουν στις γωνιές της κάμαρης

--------------------------- τον αιμοβόρο τίγρη

Μα πώς να μετρήσεις το θάνατο  

------ αν όχι με τη μεζούρα της παγωνιάς

Η ακροτελεύτια νηνεμία της

------------------------- πάντα μας γαληνεύει

------ πάντα μας λυτρώνει  απ’ την έπαρση

Έχετε δει ποτέ τον παγωμένο οδοιπόρο

-----------------------------------  να επαίρεται;

Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ σας κερνάω

απόψε θλίψη, παγωνιά

------------------- κι ευωδιαστή ταπεινοσύνη

Ολόκαρδα

Απ το χειμέριο καθαρτήριο της ποίησης

--- με τα παγωμένα δάχτυλά μου  

---------------------- γαντζωμένα στο μολύβι

Πως αλλιώς αφού

----- όποιος δεν γεύεται την παγωνιά

------------------- τον αιφνιδιάζει ο θάνατος;

                                         Γιάννης Ποταμιάνος

e='mso-spacerun:yes'>   Γιάννης Ποταμιάνος