Οι λέξεις
Χίλια
βιβλία
παντού
απλωμένα
Στο
πάτωμα σφαδάζουν οι λέξεις
Στο
ταβάνι ανεβαίνουν τα πνεύματα
Κι
αυτός ψάχνει
Ψάχνει
για λέξεις στα βιβλία
Ψάχνει
τις λέξεις σ’ όλες τις όψεις τους
μπρος,
πίσω στο πλάι τους
τις
τεμαχίζει
τις
αναδομεί
Τις
παρατάσσει ανάλογα
με
το μπόι τους, τις καταλήξεις τους,
τα
χρώματά τους, τον ήχο τους
Οι
λέξεις ζούνε
Οι
λέξεις λαλούν σαν κοκόρια
Ξυπνάνε
το φεγγάρι
καλπάζουν
στα λιβάδια
Αυτός
με κλειστά παράθυρα
ψάχνει
στις λέξεις
ήχους
μυστικούς, χρώματα, ζωή
Αυτός
με κλειστά παράθυρα
ψάχνει
Ουρανό
Αναπολεί,
νοσταλγεί
Δεν
ζει
Πεθαίνει
σ’ όμορφα λιβάδια
με
μια ανθοδέσμη λέξεις
προσκεφάλι
13 Ιουλίου 2012
Γιάννης Ποταμιάνος
Οι λέξεις! Οι ειπωμένες με φθόγγους....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γραμμένες με τόνους και στίξης σημεία...
Οι λέξεις! Οι εκφρασμένες με σιωπές...
Οι διανθισμένες με μικρά - τεράστια επιφωνήματα...
Οι λέξεις, που συναίσθημα ντύνονται...
Που οργίζονται, ικετεύουν, τραγουδούν, μοιρολογούν,
ζουν και πεθαίνουν, σε χείλη... ψυχές... χαρτιά...
Οι λέξεις, Δάσκαλε, που οι Ποιητές ποθούν....
Οι μαθητές χορταίνουν...
Οι Δάσκαλοι ζυμώνουν, τα μεγάλα καρβέλια της ελπίδας του κόσμου....
Οι λέξεις, Δάσκαλε! ΚΑΙ οι λέξεις ΣΟΥ!
Σταυρούλα μου πολλά ευχαριστώ για το ουσιαστικό, πανέμορφο και τόσο ποιητικό σου σχόλιο. Η χαρά μου που το προκάλεσα πολύ μεγάλη. Ευχαριστώ και καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφή