Η ελπίδα

 

Η ελπίδα
 
Ο χρόνος φεύγει
        αφήνοντας τη στυφή γεύση του
                                                       στα χείλη
 
Τα κύματα του χωροχρόνου ταξιδεύουν
 
Η λήθη στο βυθό
       Στον αφρό επιπλέουν οι αναμνήσεις
Σφραγισμένα μπουκάλια
               με μηνύματα κινδύνου
                      τα κύματα τα προσπερνούν
 
Στο βυζί της Ακρόπολης
           η θηλή του Παρθενώνα
                    λογχίζει τον γαλάζιο ουρανό
 
Και στο βάθος Φάληρο
                         δρόμοι θολοί θαλασσινοί
δρόμοι των ανέμων και των πουλιών
                              μισεμοί δίχως γυρισμό
 
Ηλιοβασίλεμα, έρχεται η νύχτα
          κι εγώ ελπίζω κι απόψε
                         να φανεί τ’ άσπρο καράβι
 
Το περιμένω χρόνια
καθισμένος στα βράχια της Πειραϊκής
            κι αυτό τ’ απόβραδο του Ιουνίου
 
Έρχεται νύχτα
 τουλάχιστον ας βγει απόψε το φεγγάρι
 
                                    21 Ιουνίου 2017
                                  Γιάννης Ποταμιάνος