Ονειρομύστης

Ονειρομύστης 

Εγώ κατοικώ σ’ ένα λουλούδι
             ανοιχτό στον ουρανό
                     διάφανο στην επιθυμία
Κι έρχονται οι μέλισσες
                   με τα μεγάλα τους φτερά
να λυτρώνουν τον πόθο
                          να γονιμοποιούν ζωή

Εγώ κατοικώ σ’ ένα λουλούδι
               λες κι η άνοιξη είναι αιώνια
Ηφαίστεια στον πράσινο λόφο
            εκρήγνυνται τα τριαντάφυλλα
κι η λάβα τους κατρακυλάει
                                     ως τις ρίζες μου

Το τριαντάφυλλο λουλουδίζει
                      σε πόθους αρχέγονους
είναι τόσο κοντά στο ζώο μου
              που μου μιλάει χωρίς λέξεις
         μόνο με μυρωδιές και σήματα
λύνει τη γόρδια λογική μου
                                          και δακρύζω
λύνει τα γόνατά μου και προσκυνώ

Είμαι τόσο κοντά σ’ αυτό
                                   το τριαντάφυλλο
που βγάζω στην πλάτη μου φτερά
και τριγυρνώ μες τους ανθόκηπους
                λες κι η άνοιξη είναι αιώνια

Έτσι είμαι εγώ,
επιμένω να κατοικώ σ’ ένα λουλούδι
                                      με θέα ουρανό,
ονειρομύστης στην ανθισμένη ευνή
   μιας ευωδερής νύχτας ανοιξιάτικης

                           Γιάννης Ποταμιάνος