Η Σελήνη

Η Σελήνη

Αλήθεια πόση μοναξιά έχει η Σελήνη

                 ταξιδεύοντας στο ίδιο μονοπάτι

Προχωράει μονότονα

σαν τρένο στη γραμμή του

                                  από ανατολή σε δύση

Ξεκούραστη έρχεται  απ’ την ανατολή

                            στο ραντεβού με τ’ άστρα

Κι αφού τους πει μια καλησπέρα

ανοίγει ξανά το βήμα της

                                φεύγοντας για τη δύση

Νιώθει μεγάλη μοναξιά η Σελήνη

                     στην μονότονη διαδρομή της

Κι εγώ απ’ το παράθυρό μου

                                 της στέλνω παρηγόρια,

της λέω ερωτόλογα

και της τραγουδάω χαρούμενα τραγούδια

Αυτή όμως  

πάντα λυπημένη μου χαμογελά

         και συνεχίζει το μονότονο ταξίδι της

στις αόρατες ράγες τ’ ουρανού

                                     απ’ ανατολή σε δύση

Πανσέληνος απόψε

               κι εγώ θα της τραγουδήσω πάλι

Eλπίζοντας να ξυπνήσω τους πόθους της

που επίμονα μου κρύβει  

       στην σκοτεινή κι αθέατη πλευρά της

Ελπίζοντας στην ασημόχαρη  θαλπωρή

           που σκορπάει απλόχερα στη νύχτα

 έτσι που το όνειρο να δραπετεύει

                                             απ’ τα βλέφαρα

και ν’ ακολουθεί τα ξωτικά

                                     στο ασημένιο δάσος

έτσι που να είναι όλα στο φως λουσμένα

κι ο λύκος ερωτευμένος

                            με την κοκκινοσκουφίτσα

Αχ! Πανώρια Σελήνη

      απόψε ας αφήσουμε τις μοναξιές μας

κι ας παίξουμε  στην ακροθαλασσιά  

                                          παρέα με το κύμα 

   

                                        Γιάννης Ποταμιάνος