Ένα βράδυ μαζί

Ένα βράδυ μαζί

Κουλουριασμένα στα λινά σεντόνια

                                                  τα σώματα

ψάχνουν στο σκοτάδι, στριφογυρίζουν

  στα μονοπάτια τα κρημνά των πόθων

Όμως αιμορραγούν τα καρφιά

                                        της αποξένωσης

Και τρέχει από τις πληγές το σφρίγος

Ας βγούμε στο φως τυφλοί

                    οι πόθοι ας μας οδηγήσουν

                                              και τα όνειρα

Ας τελειώσει πια η προσμονή

      να βαρύνουν τα βλέφαρα οι ηδονές

Και οι ψυχές μας δίμιτες  κλωστές

Ας μας δείξουν την έξοδο

                                     απ' τον λαβύρινθο

Να φτάσουμε επιτέλους ωραιόψυχοι

                                 στο βλέμμα το ιλαρό

Φωτιά ο έρωτας ας μας κάψει,

  τα διαμάντια καίγονται δίχως στάχτη,

Διάττοντες αστέρες στιγμιαίοι

                  ας λάμψουμε μες το σκοτάδι

Και οι πόθοι ας γίνουν κεραυνοί,

                ηλεκτροσόκ στη μοναξιάς μας

Ένα βράδυ ας μείνουμε μαζί

                 θυελλοπαρμένοι ως το πρωΐ

 για να μας πάρουν μαζί τους

                                                οι σπιλίαδες

 στ’ ορθινό ατλάζι τ’ ουρανού

                                   Γιάννης Ποταμιάνος