Φωνή μου εσύ

Φωνή μου εσύ

Αχ φωνή μου εσύ

αλλοτινό θρόισμα

                   στα φυλλώματα των δέντρων

Σαν ζυγώνει η νύχτα

σε βρίσκω στη νοσταλγία της μυρωδιάς

                                               του γιασεμιού

Αχ φωνή μου εσύ

μινύρισμα της θάλασσας

                               στα όνειρα του βράχου

        πως έγινες γόος στης πόλης τη βουή

Αχ κραυγή μου εσύ για του φτωχού

                                          τον άρρητο πόνο

βουβή ικεσία της αδυναμίας των καιρών

φιμωμένη επανάσταση ως πότε

Κάποτε θα γίνεις κι εσύ οργή

                                      θα γίνεις καταιγίδα

Ο κόσμος θέλει ποτάμια ορμητικά

                                     να ξεπλυθεί το αίμα

Θέλει σάλπιγγες που να γκρεμίζουν τείχη

Θέλει Αρχαγγέλους

                         αμείλικτους κι αδέκαστους

                                       θέλει δίκοπο σπαθί

Και σαν έρθει το βράδυ

                                      σώστε και σωθείτε

βάφοντας αποβραδίς την πόρτα σας

                                          με κόκκινες ιδέες

Και σαν έρθει το πρωί

                                      θέλει πυρρίχιο χορό

με τα σπαθιά να σχίζουν  

                        τ’ ορθρινό ατλάζι της αυγής

Σώστε και σωθείτε, τα βουνά περιμένουν

σαν ήρεμα χορτοφάγα

                             μηρυκάζοντας αθωότητα

Φωνή μου εσύ κελάηδημα πουλιού

που ταξιδεύεις με τον άνεμο

                                 στη χώρα της ουτοπίας

γίνε βροντή της αστραπής

                     δίκαιο μένος των αδικημένων

                              22 Απριλίου 2014

                            Γιάννης Ποταμιάνος