Οι φανοστάτες

Οι φανοστάτες 

Αχ! πως αγάπησα

       τους μοναχικούς φανοστάτες

στις υγρές προκυμαίες

                                 σαν γυρνούσα

ψάχνοντας ταξίδια

                      στα δεμένα  καράβια

Όταν σε κλειστούς ουρανούς

                      η απαντοχή τελείωνε,

νύχτες μοναχικές

στα στήθια της μοναξιάς βύζαξα

                                          αυταπάτη

το είδωλο αντέχοντας  

                     ενός γυάλινου κόσμου

Με κατάνυξη ακούγοντας

                  το μυστικό των κυμάτων

που ψιθύριζαν υπομονή

όσο να γίνει η αποθυμιά μαχαίρι

                    δίπλα στους φανοστάτες

Μόνο οι φανοστάτες μου φώτιζαν  

                          απροσδόκητη ελπίδα

με το θαμπό φως τους να τολμάει,

να μάχεται τη νύχτα

                                σε αγώνα άνισο 

                            21 Οκτωβρίου 2012

                            Γιάννης Ποταμιάνος