Οι νυχτερίδες
Όταν
έπαιζε το φεγγάρι
στις
βουνοκορφές,
εγώ
ξάπλωνα στο κρεβάτι μου
κι
έρχονταν οι νυχτερίδες
τα
μεσάνυχτα
έφερναν
δυο γύρους στο ταβάνι
κι έφευγαν για το φεγγάρι
Έπαιζαν
στις βουνοκορφές κρυφτό
με
το φεγγάρι οι νυχτερίδες,
Καμιά
φορά
έπαιρναν
κι εμέ μαζί τους
ψηλά στον
ουρανό
Έσερναν
το άρμα μου πάνω
απ’ τις κορυφές των δένδρων
και
μέχρι το πρωί πετούσαμε
πάνω από κάμπους και βουνά
ανάμεσα στ’
αστέρια
Ώσπου
ξαφνικά, λίγο πριν τη χαραυγή
μ’
άφηναν από ψηλά
να πέσω στο κρεβάτι μου
κι
έφευγαν πίσω στα βουνά
όλες μαζί, χωρίς
εμένα
για
τις σπηλιές
και τα χαλάσματα των κάστρων
Έφευγε
και το φεγγάρι
και το άρμα μου γίνονταν κρεβάτι
να
σκουριάζει μαζί μου
κάτω
απ’ τα σεντόνια
στην πρωινή
αιθρία
3 Οκτωβρίου 2013
Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου