Στης λιμνοθάλασσας το γέρμα

Στης λιμνοθάλασσας το γέρμα

Χάθηκα στα αρμυρά πηγάδια σου

Πλανήθηκα

           στους σκιερούς βυθούς σου

Μες στ ‘ ανοιχτά σου όστρακα

ψάχνοντας  το σπάνιο μαργαριτάρι,

σε βρήκα στα υπόγεια ρεύματα

                                δίφατσο νόμισμα,

να γυαλίζεις ασημένιο

                     στην άμμο, ανοξείδωτο 

Χάθηκα στις βουνοπλαγιές 

                       των ζυγωματικών σου

Στων παρειών σου τις μαρμαρυγές

          είδα ν’ αναβοσβήνει ο πόθος

και σε βρήκα στη φωνή του γλάρου

αγωνία θαλασσινή να κράζεις

                            για ζωή και θάνατο

Στον καλαμιώνα των μαλλιών σου

                                                 χάθηκα

ψάχνοντας μαγικό βοτάνι

να σε ποτίσω να μου πεις

                  τ’ ανείπωτα μυστικά σου

για της γοργόνας τη σκιά

                    στου ήλιου τα παιγνίδια

Εκεί στο κύμα σου

αρμενίζοντας

        κατά τη μεριά των Εχινάδων

                                                 χάθηκα

με τα σεντόνια μου πανιά

                          στης νύχτας το ιστίο

κι εκεί σε βρήκα ν’ αγναντεύεις

                             το φάρο της Οξιάς

να ρουθουνίζεις θύελλα

                   να σπαρταράς στο κύμα

και να σου λούζει ο αφρός

                        τον ταραγμένο κόλπο

Εκεί  ακριβώς

                   που ξεψυχάει ο ποταμός

 στου Αχελώου τις αηδονοφωλιές

      στης λιμνοθάλασσας το βούρκο

Εκεί σε ψάχνω στους βυθούς

κάτω απ’ τη σκουριά των ναυαγίων 

Κι εκεί σε βρίσκω

στην ανοξείδωτη στιλπνότητα

                                            του έρωτα

νόμισμα δίφατσο, να γυαλίζεις

                     στην άμμο ασημόχαρο

Κι’ ας με τραβάει η λάμψη

                                              στο βυθό

εκεί ακριβώς σε βρίσκω

γοργόνα να παίζεις

                        στο πορφυρό το κύμα

στης λιμνοθάλασσας

                                 το  ηλιοβασίλεμα

            σαν πιάνει φωτιά το πέλαγος

                              30 Ιουλίου 2013

                            Γιάννης Ποταμιάνος