Ο άνθρακας μας ενώνει

Ο άνθρακας μας ενώνει 

Ένα ποτάμι φουσκωμένο,

                       ένα γυμνωμένο δέντρο,

                                                    ο κεραυνός

κι η φωτοχυσία μες τα σύννεφα

ωσάν σπασμός στ’ ουρανού

                                      την εκσπερμάτωση

Αυτό είναι το θέμα μας

η έκρηξη,

         η μπόρα που ρέει μες το χείμαρρο

κι η μοναξιά του φυλλοβόλου

Στον κόσμο τούτο τον απερινόητο

      όπου η σιωπή γίνεται απόγνωση

                                         κι η έκρηξη ελπίδα

Αυτό είναι το θέμα μας

η αναγέννηση,

το δέντρο  που περιμένει την άνοιξη

                                                       ν’ ανθίσει

κι η μεταμόρφωση του σκώληκα μες

                                         στο κουκούλι του

Έτσι αφού η παγωνιά μνημονεύει θάνατο

                                 κι η άνοιξη ανάσταση

το θέμα μας είναι ο πόθος

κι η ανάληψη στο θάμβος τ’ ουρανού

Ένας περίπατος στο ουρανόδασος 

                       στις συστάδες των γαλαξιών 

όπου φύεται σεβάσμιος παππούς μας

ο πανάγαθος ο άνθρακας

                                      που μας περιβάλλει

Ακριβώς έτσι, το θέμα μας είναι

             το κάτι βαθύτερο που μας ενώνει

Ο άνθρακας, η φωτοχυσία κι η έκρηξη

        που ρίχνουν ζαριές στην τυχαιότητα

και γονιμοποιούν εξάρες

                   στην ομορφιά των λουλουδιών

Εκεί ακριβώς που τα βρίσκει σκούρα

ο ψευτόμαγκας,

                            ο χλεμπονιάρης θάνατος,

εκεί ακριβώς στην ομορφιά του κόσμου

 

                                          27 Ιανουαρίου

                                        Γιάννης Ποταμιάνος