Οι μαριονέτες

Οι μαριονέτες   

Ανάερες οι μαριονέτες χόρευαν

                 στα ζείδωρα σχοινιά τους

Αγέραστες, φανταχτερές

               στα πλουμιστά τους ρούχα,

σκορπούσαν χάρη και χαμόγελα,

                                 έλαμπαν αειζωία

Τώρα που κόπηκαν τα σχοινιά

      έμειναν οι μαριονέτες θλιβερές,

χάθηκαν τα χαμόγελα

     και οι χορευτικές κινήσεις τους.

Έτσι απόμεινε ένας σωρός

από χέρια, πόδια και κορμιά

                         «ατάκτως ειρημένα»,

ένας πολύχρωμος σωρός

                                          από όνειρα

που διαρκώς σκεπάζει η σκόνη

                του χρόνου και θολώνουν

Τώρα που κόπηκαν τα σχοινιά

            λησμονήθηκαν οι μαριονέτες

Δραπέτευσε η ζωή

                             που τους χαρίστηκε

κι ο θάνατος ολάκερος δικός τους

Στα θρυμματισμένα σώματά τους

                                   κανείς σαν ψάξει

βρίσκει ακόμα απομεινάρια

                        της παλιάς τους δόξας  

και σαρκαστικά χαμόγελα γι αυτούς

που τα σχοινιά τους

                             δεν κόπηκαν ακόμα

                        16 Φεβρουαρίου 2013

                            Γιάννης Ποταμιάνος