Άπτερα δίποδα

Άπτερα δίποδα

Άπτερα δίποδα

                 Του Γιάννη Ποταμιάνου

Κι’ έδειχνε η ζωή ανέμελη και ατελεύτητη

Αχ τι ψεύτης που ‘ναι ο χρόνος

Μας τάζει, ο πολιτικάντης αιωνιότητα

θέσεις μεγάλες και αξιώματα πολλά

ακονίζει την αισιοδοξία μας

                          στης προσμονής την πέτρα

Κι’ έρχεται το αύριο δύσβατο μονοπάτι

κατάσπαρτο με αγκάθια

                        και θαλερές τσουκνίδες

Με της ανεργίας τον καημό

                        να διεμβολίζει τα όνειρα

Κι’ όσα σχεδιάζει ο τέκτων νους

            τα ξηλώνει το σαρκοβόρο κέρδος

Κι’ έδειχνε η ζωή όμορφη

             στης ανεμελιάς την προοπτική

Όταν παίζοντας η αθωότητα  γαύριαζε

                    στους λειμώνες της καρδιάς

Τότε που η συλλογικότητα ξεψείριζε

                         τις λυσίκομες χαίτες μας

Που ανέμιζαν στον άνεμο

καθώς απογειώνονταν οι αιώρες

                                        του παραδείσου

Όταν πίνοντας απ’ της πηγής το νάμα

                       αγαλλίαζε η ευφροσύνη

Τόσο ταξίδι, τόση επιμέλεια, τόσος κόπος

                      για να χάσουμε τη δορά μας

Κι άπτερα δίποδα να δρασκελάμε

                                   της μοναξιάς το ρέμα

Απροσδιόριστη η λύση της εξίσωσης

             όταν η ζωή ψάχνει τον εαυτό της

Ευτυχώς που σκαλίζοντας  τη μοναξιά

              ξεσκουληκιάζουμε τις ρίζες μας

                                           4 Μαρτίου 2011

                                                                             Γιάννης Ποταμιάνος