Μνήμες

Μνήμες
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Εξαϋλώθηκε η ζωή κι έγινε μνήμη
Εικόνες που μας λυτρώνουν
τα μάτια σου
Αχ τα μάτια σου, πάντα φωτεινά
Έρχονται σε στιγμές ανύποπτες
Τρυπούν τους τοίχους και τις στέγες
Ανυπότακτες εικόνες, αναρχικές
Αμφισβητούν τους νόμους
του χωροχρόνου
Περιφρονούν την ψυχανάλυση
Και έρχονται φωτίζοντας
τα όνειρα

Κι’ αυτό το ψεύδισμα της φωνής σου
Γίνεται νανούρισμα τα βράδια
τα μοναχικά
Φλοίσβος που ψιθυρίζει μυστικά
ποιήματα
Και τα χρώματα πολλά
και τα αρώματα
Πλουτίζουν τους θρυμματισμένους πίνακες
της μνήμης
Ξεχορταριάζουν τις παλιές διαδρομές
του έρωτα

Και σπάει τα φράγματα ο χείμαρρος
Κατρακυλάει στις κοιλάδες
του προσώπου μας
Δάκρυα, μπουκέτα αρμυρής
συγνώμης
Οι μνήμες
πυρπολούνται στο καμίνι του πόθου
και φωτίζουν το έρεβος
της παρακμής μας

12 Δεκεμβρίου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος