Ερωτικός Απρίλης

   

Ερωτικός Απρίλης   

Εσύ της θάλασσας και των ανέμων

                 της νοσταλγίας και των ονείρων

Στα μάτια σου δυο γάργαρα ρυάκια

          στα χείλη σου συλλαβισμένοι πόθοι

Κελαρύζεις μύρια χρώματα

              όπως ουράνιο τόξο

                        στην έκρηξη του καταρράκτη

Εσύ των πειρασμών

                                  εσύ και της έμπνευσης

     εσύ των μενεξεδένιων όρκων αγλάισμα

Η θλίψη σου τραγουδάει

                          αηδόνι σε σκιερό ρουμάνι

Εσύ μήτρα καρπερή των ονείρων

                        σκορπάς απλόχερα ελπίδες

Μεριάζει ο χρόνος

           να περάσει το θεϊκό σου πρόσωπο

Κι εμείς μαζί σου

                        συνωμότες της αιωνιότητας

    μετέχουμε στη λάμψη των ματιών σου

Ας είναι φενάκη το όνειρο

             φενάκη είναι κι η πραγματικότητα

Στην πλάνη μου όμως υπάρχω

                                 και στο θαυμασμό μου

Ω εσύ αρχέγονη κιβωτός

                                         εν μέσω καταιγίδας

Εσύ η κιβωτός εσύ και η καταιγίδα

      ο μέγας στρόβιλος που μας στροβιλίζει

Εσύ το ταξίδι μας εσύ και η καταφυγή μας

Κι εμείς δεμένοι στο κατάρτι

                            ν’ ακούμε το τραγούδι σου

Εσύ η ελικοβλέφαρη

       που την αλισάχνη των ονείρων τρυγάς

Εσύ η βαθύκολπη

      που τα εσθλά κυοφορείς στο λυκόφως

Εσύ το αγλάϊσμα, εσύ και το μάργαρο

εσύ ο όζος στο σώμα του μυδιού

                                  που τάζει μαργαριτάρι

Εσύ η θαλασσοδαρμένη

                                 στο πολύρροιβδο κύμα

Εσύ την νηνεμίας

                                εσύ και της φουρτούνας

Εσύ των σκύρων και της θαλάσσιας άμμου

                                                              γοργόνα

εσύ των βράχων

                       και των θυμωμένων κυμάτων

η θαλασσοδαρμένη και φολιδωτή

Εσύ της ραχοκοκαλιάς το μυρμήδισμα

                στο ανάβλεμμά σου μαργωμένος

στης ρέμβης την κατάνυξη

                               οψίπλουτος εραστής σου

Εσύ η σαβανωμένη της αρμύρας τον πέπλο

                  η θαλλασοθρεμμένη και αργυρή

Εσύ ο ανθός της τύχης

                          εσύ και ο πηλός της ανάγκης

Εσύ το όνειρο που βαραίνει τα βλέφαρα

        Εσύ η γαζέλα του ύπνου που καλπάζει

Ω εσύ εκβλάστημα χίμαιρας

                  που διαγουμίζεις τα κάστρα μου

Ω εσύ σπιλιάδα που σκορπάει τα γνέφαλα

Εσύ ο σιρόκος που φουσκώνει

                                        τους αρτεμώνες μου

Το μεγαλύτερο ψέμα που ειπώθηκε ποτέ

                         πως είσαι της φαντασίας μου

Εσύ με σάρκα και οστά

                       χειροπιαστή και ενσαρκωμένη

Με σώμα της φωτιάς και του ανέμου

            λουλουδίζεις συστολή και υπόσχεση

Στη σκιά σου υπάρχω

                     και στη λαμπηδόνα σου ανθίζω

Γυναίκα εσύ, του ερωτικού Απρίλη

                                      παπαρούνα αιμάτινη

                                      1 Απριλίου 2017
                                    Γιάννης Ποταμιάνος