Ευωχία

Ευωχία

Σαν βράσει το κρασί ολόξανθο

                     σαν ήλιος του Αυγούστου

Έρχονται τα βράδια

                   και πίνει ο μεροκαματιάρης

Κι αυτό κυλάει σαν γάργαρο ρυάκι

στα μέσα σπλάχνα τα ενδότερα

                  στα κύτταρα του εγκεφάλου

όπου ακονίζει μνήμες

                               κι ανασταίνει έρωτες

για να κυλάει κρυφά το δάκρυ

Ένα χυμός απ’ το παλιάμπελο

                        να φέρνει τέτοια ευωχία

Ένας χυμός και να πνίγεται ο πόνος

                                                  αύτανδρος

Ένα  ευωδιαστό νεράκι

          που κάνει θεριό το γέροντα

                                για να νικάει το χάρο

Εβίβα κι απόψε

      να ξεφύγουμε απ’ το αόρατο τίποτα

                               που μας παραμονεύει

στη μυρουδιά του γιασεμιού

             και στη μαρμαρυγή των άστρων

Αχ όμορφε κόσμε που τρέφεις όνειρα

                                               στα καπηλειά

κερνώντας περιώνυμο κρασί το θάνατο

                                  Γιάννης Ποταμιάνος