Ρήγματα στο λευκό

Ρήγματα στο λευκό

Να παίρνεις την ελευθερία της θάλασσας

                          το πάφλασμα της νηνεμίας

την αντάρα της θύελλας

               κι αβίαστα να ποιείς συναίσθημα

Να παίρνεις μια φούχτα ανατολή

       ένα ουράνιο τόξο και δυο σύννεφα

                           κι αβίαστα να ποιείς ταξίδι

Να παίρνεις ένα καραβάκι πλησίστιο

                           και να ταξιδεύεις ανάμεσα

στις γραμμές του τετραδίου,

                       από περιθώριο σε περιθώριο

Να αγναντεύεις νοσταλγία

Να ψάχνεις ρήγματα στο λευκό

                                 για να ριζώσεις ρήματα

Και να γράφεις

                ξέροντας  πως έρχεται χειμώνας,

πως το χειμώνα φυσάει

                         και πως τα ποιήματα πρέπει

να ριζώνουν βαθιά στον κρόταφο

                                                     σαν σφαίρες

κι ας πλημμυρίζει με αίμα η σελίδα

                                          Γιάννης Ποταμιάνος