Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Το ξόρκι

  
Το ξόρκι   

Κι ατενίζοντας
               τη θολή γραμμή των οριζόντων
είδαμε το ουσιώδες να μας διαφεύγει

Πώς να εξορκίσεις το άρρητο
                                               μ’ ένα ποίημα

Να περιγράφεις την πληγή δεν αρκεί
όταν το ρήγμα εκτείνεται ως τα θεμέλια
                             ως την αρχέγονη αταξία

Η πολυσημία ρέει στους νευρώνες μας
                                   
Έτσι που ίσως μόνο ο άνεμος γνωρίζει
τους στροβιλισμούς
                   που ταξιδεύουν τα σύννεφα

Όμως σ’ εμένα
το μινυρίζουν μυστικά τα φυλλώματα
                                          του φθινοπώρου
πως ο νόμος της φθοράς
                    είναι ο νόμος της αφθαρσίας

Γι αυτό ακριβώς κι εγώ, πρώιμα ξορκίζω
                                                  τον χειμώνα
σιγοτραγουδώντας το καλωσόρισμα
                                                    της άνοιξης


                                     Γιάννης Ποταμιάνος

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

Δικαίωμα στο φόβο


Δικαίωμα στο φόβο 

Η αγάπη σου απόψε με λυτρώνει
             και βέβαια έχω δικαίωμα στην ποίηση
όμως το αδιανόητο με τραβάει απ’ το μανίκι
     και μετέωρος όπως ακροβάτης αιωρούμαι
δίχως δίχτυ και φοβάμαι

Με ολόγιομο φεγγάρι ταξιδεύω απόψε
                                   σε φυσική και μεταφυσική
Τι ομορφιά που χτίζουν μια εκατοντάδα
                                                     χημικά στοιχεία
Ω τελειότητα που κυλάς στα γάργαρα νερά
πως καθρεφτίζεις τις νεράιδες
           που λούζονται στο φως του φεγγαριού
Εγώ απόψε ωραιολάγνος καταβροχθίζω
                                    ορατή κι αόρατη ομορφιά

Αφού ουρανός και θάλασσα
                 συναντώνται στο απέραντο γαλάζιο
Αφού σύννεφα και κύματα αέναα ταξιδεύουν
                                                   κι εναλλάσσονται
Η φυσική και μεταφυσική είναι ένα ταξίδι
                                        σ’ ουρανό και θάλασσα
με ορίζοντα κοινό, ασαφή κι απρόσιτο

Η θάλασσα, το ταξίδι, ο ουρανός και τ’ άστρα
                         καρφωμένα στη μεγάλη σφαίρα
γυρίζουν όλα μαζί
                     στο ρολόι του μεγάλου μυστηρίου 
Κι εγώ ψάχνω απόψε το αόρατο ελατήριο
σε βουνά και θάλασσες
                                    στων γαλαξιών τις σπείρες 
στις αθέατες χορδές της ύλης και της μουσικής
Εγώ ο ορφανός σκύμνος που χάθηκε
           στη σαβάνα, απόψε ψάχνω και φοβάμαι

Και βέβαια έχω δικαίωμα στον φόβο,
                                            αφού είμαι άνθρωπος
Όμως ασπίδα απόψε η αγάπη σου με λυτρώνει

Εσύ και το φεγγάρι, η ομορφιά 
κι η αγάπη σου που ‘ναι μονόδρομος,
                                             τουλάχιστον γι απόψε

                                             Γιάννης Ποταμιάνος


Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Γεωγραφικές συντεταγμένες


Γεωγραφικές συντεταγμένες
  
Σημείο Α(37.994809, 23.663617)
όπως λέμε (Ά)νθρωπος,
                               (Α)διέξοδο ή (Α)πόγνωση
Εκεί στα πέριξ,
με ελευθερία κίνησης
             μερικά δεκαδικά ψηφία
                                                μεγάλης τάξεως
Εκεί στα πέριξ έρπω
                   Ψηλαφώ μες στο σκοτάδι,
                                                         (Α)διέξοδο

Ο έναστρος ουρανός στο παραθύρι μου
     ένας κατοπτρισμός μπαγιάτικου φωτός
Η ύλη ολοκαύτωμα
           η τσίκνα της μεθάει τα νυχτοπούλια 

Στο σημείο Α(37.994809, 23.663617)
Εγώ
Εκεί στα πέριξ,
                σ’ ένα κήπο διψασμένο περιμένω
Πες πως θα βρέξει
έτσι για να βρω τα χνάρια σου στη λάσπη
Περιμένω να ‘ρθεις
Πες πως
ίσως είναι ψευδαίσθηση
                       μα όσο σε περιμένω υπάρχω

Σ’ αυτή την πόλη σάπιος ο αέρας,
                                                          πνιγμονή
η εξουσία αποπατεί μες στο σαλόνι μας
Η εξουσία, κολασμένος παιδόφιλος,
                                ασελγεί στα όνειρά μου
Η κοινωνία που ορέχτηκα
                                       αρνείται να υπάρξει
Κι όσοι μιλούν για επανάσταση
                    εγκλωβίζονται στον ορισμό της
Μα εγώ το ξέρω καλά
το νόημα της επανάστασης
                      βρίσκεται πέραν του Λόγου
                                         αλλά και της Οργής
το νόημα της επανάστασης
                                 είναι ίζημα συνείδησης

Σηκώνω το χέρι μου στον άνεμο
μα όσο σφιχτά κι αν τον κρατώ
                                           δεν γίνεται ταξίδι
Έτσι με σφιγμένη τη γροθιά
                                                 εκεί στα πέριξ
του σημείου Α(37.994809, 23.663617)
περιμένω τη βροχή
                         κι ας είναι Αύγουστος ακόμα

Ξέρω πολύ καλά που κοιμάται η ζωή
                          να την ξυπνήσει η καταιγίδα
Ξέρω πολύ καλά πως το ήθος λουλουδίζει
                                       πιότερο στη φτώχεια

                                        Γιάννης Ποταμιάνος


Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Όπως σε παλιά γραφομηχανή

  
Όπως σε παλιά γραφομηχανή 

Όπως σε παλιά γραφομηχανή
            γράφω όταν πλημμυρίζω  ύπαρξη
και τα ποιήματά μου τσαλακωμένα
         πετάω στον κάλαθο του διαδικτύου
Περιμένοντας την έμπνευση
                          για το πραγματικό ποίημα

Παρ όλα αυτά
το αίνιγμα που κληρονόμησα
                                              επιμένει άλυτο
                         και η ενδοπίεση αυξάνεται
Καθώς δύτης
                στην καρπερή μήτρα του βυθού
ανοίγω αρχέγονα κοχύλια
       ψάχνοντας το πολύτιμο μαργαριτάρι

Σε παλιά γραφομηχανή
το τυφλό σύστημά, βλέπεις, δεν αλλάζει
γράφεις, τσαλακώνεις και πετάς
       ψάχνοντας το πολύτιμο μαργαριτάρι
που δεν αλλάζει βέβαια τον κόσμο
                         αλλά ομορφαίνει τις ψυχές


                                    Γιάννης Ποταμιάνος

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Εποχές σε έτος δίσεκτο


Εποχές σε έτος δίσεκτο

Εσένα που κάποτε σ’ αγάπησα
                       στις θαλερές της Άνοιξης ελπίδες
Εσένα που η ζέστη του Καλοκαιριού
            θέρισε σιτάρι κι απίθωσε στη θημωνιά
                                       αποκούμπι του χειμώνα
Εσένα σε πήρε άνεμος Φθινοπωρινός
                              και σε σκόρπισε στον ουρανό
Και τώρα μόνος
              στους Χειμωνιάτικους βοριάδες
                                           που να ‘βρω θαλπωρή

                                    1 Σεπτέμβρη 2016

                                    Γιάννης Ποταμιάνος