Δύο αμαρτίες ένας πόθος!

Δυο αμαρτίες ένας πόθος!  

Αχ μικρή ροδιά του κήπου μου!

Δίπλα σε κάθε ρόδο σου

                            κρύβεται εν’ αγκάθι

Ένα ματωμένο αγκάθι

                              ψάχνει το χέρι μου

Ένα ματωμένο χέρι

                               ψάχνει το ρόδι σου

Το αίμα σου, το αίμα μου κι ο πόνος

                       να ενώνει τις ψυχές μας

Κι εσύ μικρή μου χαμογελαστή ροδιά

              με παγίδεψες στον πόθο μου

Δυο αμαρτίες κι ένας πόθος

                                      που ‘γινε πόνος

Το αίμα σου, το αίμα μου

            κι ένας πόνος που ‘γινε αγάπη

Αχ μικρή ροδιά του κήπου μου

                      το ρόδι σου, το αίμα μου

ο πόνος μας, ο πόθος μας

               κι ο έρωτάς μας ο απέραντος  

                            Γιάννης Ποταμιάνος