Ένας απλός εκσυγχρονισμός

Ένας απλός εκσυγχρονισμός    

Ο αρχιερέας τους σεμνά

                   παραδέχτηκε τις αυταπάτες τους

Η εντολή δόθηκε

Οι αερομαχίες με το ανέφικτο

                                να σταματήσουν πάραυτα

Η ουτοπία τους τώρα ενσαρκώθηκε

πατάει γερά

          στην αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα

είναι αναγνωρίσιμη, σαφής και προβλέψιμη

Οι κεραυνοί

ακούγονται κάπου μακριά, ξεθυμασμένοι

Τζάμια χοντρά, αλεξικέραυνα παντού

     προστασία πλήρης, η καταιγίδα ξεψυχάει

Η ουτοπία τους πλέον είναι πειθήνια

                      δεν αμφισβητεί το κατεστημένο

Βέβαια ακόμη πιστεύει στο καινούργιο

                           και το διεκδικεί χαμηλόφωνα

ευγενικά χωρίς εντάσεις και χοντροκοπιές,

           δημοκρατικά, ειρηνικά και πολιτισμένα

Η ουτοπία τους τώρα ζει

                                    στην ομορφιά της τέχνης

στην αβρότητα και την ευγλωττία

                                  σοφών εμπειρογνωμόνων   

Κάθε βράδυ γοητεύει τ’ αυτιά των φτωχών

                                    μοιράζοντας υποσχέσεις

                        και χαϊδεύοντας τα όνειρά τους

Η ουτοπία τους έπαψε πλέον να μυρίζει

                       τον ιδρώτα του άξεστου εργάτη,

να μιλάει βραχνά κι ασύντακτα,

                              να κάνει ορθογραφικά λάθη,

να είναι αλμυρή σαν τον ιδρώτα του αγρότη

Η ουτοπία τους έπαψε πια

                                       να είναι επαναστατική,

υποκλίνεται στους καλούς τρόπους

                   κάθε ευσεβέστατου εκμεταλλευτή

Η ουτοπία τους είναι τώρα

                              ένας απλός εκσυγχρονισμός

                                    Γιάννης Ποταμιάνος